Serdecznie Was witam,
W powietrzu już ciepłe powiewy zwiastujące nadejście wiosny, a ja zabieram Was tym razem na kontynent europejski, w okolice Frankfurtu nad Menem w Niemczech. Tutaj wznosi się kolejny bahaicki Dom Modlitwy, o którym Wam dzisiaj co nieco opowiem z historycznego punktu widzenia.
Otóż przenosimy się do roku 1953, w którym to Shoghi Effendi, Strażnik Wiary Baha’i i prawnuk Baha’u’llaha, założyciela Wiary, wezwał niemiecką wspólnotę bahaicką to zbudowania Świątyni Macierzystej dla Europy we Frankfurcie nad Menem podczas toczącego się wówczas Planu Dziesięcioletniego. Zanim można było rozpocząć budowę trzeba było pokonać poważne przeszkody na jej drodze. Znaleziono kilka potencjalnych terenów pod budowę, ale wspólnota nie dostawała pozwoleń na budowę, nawet po długich procesach administracyjnych. W każdym przypadku władze kościelne wyrażały sprzeciw wobec przedstawianych propozycji. Opozycja doprowadziła do zwiększenia świadomości publicznej co do tego projektu oraz do wezwań ze strony społeczeństwa do większej toleracji religijnej. W końcu w 1959 roku bahaici zdołali uzyskać pozwolenie na budowę na pewnej działce w wiosce Langenhain, która dzisiaj stanowi część miasta Hofheim, w rejonie zwanym Taunus, około dwadzieścia pięć kilometrów na zachód od Frankfurtu. Ręka Sprawy Bożej, Amelia Collins położyła tam kamień węgielny 20 listopada 1960 roku, a Świątynia została poświęcona 4 lipca 1964 roku, z udziałem Ręki Sprawy Bożej Rúhíyyih Rabbani reprezentującej Powszechny Dom Sprawiedliwości.
W wyniku konkursu wybrano projekt wykonany przez Teuto Rocholl, architekta z Frankfurtu. Projekt ten został następnie zatwierdzony przez Shoghiego Effendi oraz Narodowe Zgromadzenie Duchowe Baha’itów Niemiec i Austrii. Model Świątyni odzwierciedla powojenne zainteresowanie budynkami z prostą strukturą słupka i nadproża oraz ścianami ze szkła. Wywyższony ponad płaską równinę przez dziewięć symetrycznie ułożonych pojedynczych schodów, ten okrągły budynek jest otoczony wokoło chodnikiem. Dziewięć drzwi wejściowych otwiera się na krużganki z oknami od ziemi do sufitu, które zapewniają wspaniałe widoki na trzy hektary rozległego terenu należącego do Świątyni, oraz na otaczający krajobraz.
Dziewięć drzwi prowadzi z krużganków do głównej rotundy mieszczącej około pięćset miejsc siedzących. Rotunda jest nakryta kopułą, która wspiera się na dwudzistu siedmiu kolumnach. Kopuła jest poprzebijana na całej swej powierzchni przez 540 oszklonych otworów w kształcie diamentów, które wpuszczają wiele punktów świetlnych do wnętrza budynku. Latarenka wieńcząca czubek kopuły również jest otwarta, a jej okienka otaczają wstawiony symbol Największego Imienia. Cała struktura ma dwadzieścia osiem metrów wysokości.
Powszechny Dom Sprawiedliwości zawezwał wspólnotę do wybudowania domu dla osób starszych jako pierwszy przyległy budynek do niemieckiego Domu Modlitwy.
Wspólnota bahaicka w Niemczech obchodziła swą setną rocznicę w 2005 i, wśród kilku większych wydarzeń, zorganizowała przyjęcie 22 kwietnia 2005 roku w Narodowym Centrum Wiary Baha’i na terenie przylegającym do Domu Modlitwy. Wśród uczestników znalazł się sam architekt Świątyni, Teuto Rocholl, jak również przedstawiciele federalnego oraz Europejskiego Parlamentu, stanu Hesse, oraz pobliskich miast Hofheim i Wiesbaden. Przemowy burmistrza miasta Hofheim oraz inych mówców ilustrowały w jak wielkim stopniu zmieniło się nastawienie społeczeństwa do bahaitów oraz do Domu Modlitwy w rejonie, gdzie Wiara Baha’i była kiedyś zabroniona (w latach 1937 – 1945 podczas reżimu nazistowskiego) i gdzie wstępne próby wybudowania Świątyni były powstrzymywane przez uprzedzenia religijne.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz