Dom Modlitwy w Sydney, Australia

Serdecznie Was witam,

Dzisiaj znowu mam przyjemność zabrać Was w podróż – tym razem przenosimy się na Antypody, do Australii! W tym poście chciałabym przybliżyć Wam króciutko historię powstania Domu Modlitwy w Sydney, nieoficjalnie nazywanego również „Aniołem Sydney”, ze względu na przeważającą ilość koloru białego w konstrukcji oraz piękne oświetlenie w nocy, nadające blasku i wspaniałości.

Shoghi Effendi nawiązuje do drugiego Domu Modlitwy wybudowanego według jego instrukcji jako „Świątyni Macierzystej całego obszaru Pacyfiku” oraz jako „Świątyni Macierzystej Antypodów”. Jej projekt to kolejny owoc wspólnego wysiłku i współpracy pomiędzy nim a Charlesem Mason Remey. Jej specyfikacje zostały opracowane przez Johna Brogana, architekta z Sydney. Obszar należący do Świątyni jest położony na posiadłości, która składa się z około dziewięciu hektarów na wzgórzu w Ingleside, dwadzieścia kilometrów na północ od Sydney. Prace wykopaliskowe pod fundamenty zaczęły się w grudniu 1957 roku. W uroczystości kładzenia kamienia węgielnego, która miała miejsce 22 marca 1958 roku, uczestniczyła Ręka Sprawy Clara Dunn, która wraz ze swym mężem Hyde Dunn (pośmiertnie ogłoszonym jako Ręka Sprawy Bożej) wprowadziła Wiarę Baha’i do Australii w 1920 roku. Konstrukcja posuwała się wolniej niż się tego spodziewano z powodu problemów ze znalezieniem robotników, jak również ze względu na niezwykłe wymagania techniczne projektu. Budynek został oficjalnie otwarty 16 i 17 września 1961 roku.

Tak, jak odpowiednik tej Świątyni w Wilmette, Dom Modlitwy w Sydney wyróżnia się innowacyjnym połączeniem rozdrobionego kwarcu i betonu użytego w konstrukcji. Budynek, który może pomieścić 600 osób na miejscach siedzących, jest uwieńczony żebrowaną kopułą, która sięga 39,6 metra wysokości licząc od podłogi piwnicy. Struktura ma trzy piętra: poziom parteru zawierający w sobie dziewięć wejść oflankowanych filarami; poziom spadzistości z oknami w stylu weneckim; oraz żebrowaną kopułę, na wierzchu której znajduje się latarenka, która została umieszczona na swym miejscu przy użyciu helikoptera, kolejna innowacja w australijskiej konstrukcji. Wieżyczki ozdabiają zewnętrzne oparcie drugiego poziomu i dostarczają one kontrapunktu dla dekoracji otaczającej okna. Dekoracyjne poprzekłuwane wzory pozwalają słońcu rzucać zawiłe cienie w środku Świątyni. Ową koronkową dekorację można również odnaleźć w balustradach na poziomie krużganków we wnętrzu budynku.

Świątynia jest umieszczona na terenie porośniętym naturalnym lasem, a jej ogrody cechuje imponująca różnorodność rodzimych roślin. Kilka budynków – łącznie z centrum odwiedzających, księgarnią i biurami administacyjnymi – oraz obszar piknikowy są położone na terenie otaczającym Świątynię. 

Świątynia, będąc punktem orientacyjnym malowniczego północnego wybrzeża Sydney, znowu podobnie do Świątyni w Wilmette położonej nad brzegami Jeziora Michigan, jest często używana jako punkt nawigacyjny dla statków i samolotów. Dom Modlitwy w Sydney przyciąga ponad 20 000 australijskich i zagranicznych odwiedzających rocznie.

A na koniec zapraszam Was na 3 minuty filmu, w którym zobaczycie „Anioła Sydney” z lotu ptaka, przy akompaniamencie wspaniałej muzyki i słów z bahaickich Pism Świętych.

Zdjęcia zapożyczone z internetu.