Osobiste wrażenia z wizyty w Domu Modlitwy w Apia, Samoa

Witajcie!

Po chwili przerwy powracam do Was z czerwcowymi pozdrowieniami, słońcem i z moimi osobistymi wrażeniami z kolejnej fascynującej podróży i odwiedzin Domu Modlitwy w Apia, na wyspie Samoa na Oceanie Spokojnym. 

Dom Modlitwy w Apia w całej swej okazałości

Mieszkając wówczas na Nowej Zelandii, razem z mężem nieraz marzyliśmy, aby odwiedzić Świątynię w Apia, Świątynię macierzystą wysp na Pacyfiku, która od Nowej Zelandii oddalona była o około 3 godziny podróży samolotem. W kwietniu 2014 roku mieliśmy możliwość ziścić to długo pielęgnowane marzenie i udać się w podróż na Samoa. W związku z zobowiązaniami w pracy nie mogliśmy pojechać na długo, ale udało nam się wziąć kilka dni wolnego. Okazało się, że nasz pobyt wynosił dokładnie 9 dni, więc nazwaliśmy go naszą duchową pielgrzymką do Domu Modlitwy. 

Wraz z mężem Kaveh przed głównym wejściem do Domu Modlitwy

Po wylądowaniu na lotnisku w stolicy Samoa, mieście Apia, i po wyjściu z dobrze klimatyzowanego samolotu, od razu uderzyła nas fala bardzo gorącego i wilgotnego powietrza, doświadczenie zupełnie przypominające wchodzenie do szklarni. Klimat Samoa pozwala na budowanie domów bez ścian, wobec czego rodziny żyją w strukturach przypominających otwarte chatki pokryte lekkim dachem, wsparte na balach. Takie domki nazywane są „fale” i w fale mieszkają całe rodziny. Aby dostać się do Domu Modlitwy wynajęliśmy samochód i jechaliśmy ulicą wzdłuż tysięcy takich właśnie rodzinnych fale, mijając całe wioski, aż dotarliśmy na wzgórze terenu Tiapapata, gdzie znajduje się Świątynia. 

Widok na Dom Modlitwy

Byliśmy oczywiście bardzo podekscytowani, gdy dotarliśmy na miejsce i ujrzeliśmy po raz pierwszy budynek Świątyni. Wcześniej widzieliśmy nie raz jej zdjęcia, ale widok na żywo jest pełen zupełnie innych emocji. Poczucie wyjątkowej świętości i energii jest niemalże namacalne. 

Wnętrze Świątyni jest, jak w każdym Domu Modlitwy, nacechowane ujmującą prostotą, skromnością i skupieniem się na tym, co tak naprawdę ważne – na naszych własnych doznaniach duchowych, modlitwie, medytacji, otwierania się na przewodnictwo Boga, bliskość do Stwórcy i jego Stworzeń. 

W pierwszym rzędzie zwraca uwagę prosty niewielki stół, na którym ustawione były pisma świeęte i modlitewniki każdej religii i w wielu językach. Symboliczny znak jednej z podstawowych zasad Wiary Baha’i, a mianowicie, że wszystkie religie pochodzą od tego samego Boga, który zsyła swych Objawicieli na przestrzeni dziejów, aby prowadzić ludzkość. 

Zwróciliśmy też uwagę na starannie ułożone bukiety kwiatów po dwóch stronach małej mównicy, które zostały z takim oddaniem przyniesione przez wolontariuszy. 

W Domu Modlitwy odbywają się spotkania modlitewne każdej niedzieli, oraz podczas szczególnych dni, jak bahaickie Dni Święte czy inne wydarzenia, jest organizowany program, podczas którego śpiewa też chór. 

Wokoło Świątyni znajdują się dosyć obszerne tereny porośnięte rdzennymi roślinami, egzotycznymi kwiatami, drzewami, które charakteryzuje wielka różnobarwność, bujność oraz piękna dbałość o detale. Praca ta również wykonywana jest przez wolontariuszy z całego świata, którzy przyjeżdżają tam z tak odległych krajów, jak Niemcy, i zostają przez nawet kilka miesięcy, aby zaoferować swoje ręce do pomocy przy utrzymywaniu czystości Domu Modlitwy i piękna otaczających ją ogrodów. 

Na posiadłości Domu Modlitwy znajduje się również budynek zwany Domem Wolontariuszy, mieszkanie dozorcy i opiekuna Świątyni, jak również Centrum Odwiedzających, które swoją architekturą wtapia się w samoański styl i jest wybudowany jako jedno wielkie fale. Znajdują się tam archiwalne zdjęcia, literatura w kilku językach jak również wolontariusze udzielający informacji. Tam też lokalna wspólnota spotyka się po zakończonym programie w Domu Modlitwy, na wspólnym posiłku, któremu zawsze towarzyszy samoański śpiew i tańce. Nie brakuje też odgłosów gitar i innych instrumentów, śmiechu oraz radosnych okrzyków dzieci. 

Dom rodziny opiekunów Świątyni, Państwa Teo

Centrum Odwiedzających

Dom Wolontariuszy

Centrum Odwiedzających – inne ujęcie

Faamatalaga – Informacja w języku Samoa

Jednym z bardzo ciekawych i niespodziewanych odkryć było to, że niedaleko Centrum Odwiedzających znajdują się groby niektórych znamiennych Bahaitów, a wśród nich znaleźliśmy miejsce spoczynku Ręki Sprawy Bożej, Pana Ugo Giachery. Nie wiedzieliśmy, że ten włoski Bahaita zmarł podczas swego pobytu na Samoa i tam właśnie został pochowany. 

Jednym z najmilszych aspektow naszej wizyty w Apia, które utknęły nam w pamięci była niesamowita gościnność i ciepło tamtejszej lokalnej wspólnoty bahaickiej. Zostaliśmy przyjęci z otwartymi ramionami przez zarówno rodziny pionierskie, jak również przez lokalnych samoańskich bahaitów. Czuliśmy się, jakbyśmy ich znali całe wieki, mimo iż dopiero się spotkaliśmy. Ważność, jaką tamtejsza wspólnota przywiązuje więzom rodzinnym, przyjaźni oraz gościnności, był dla nas niekończącym się źródłem zachwytu i inspiracji. Nawiązaliśmy tam wiele znajomości i do dzisiaj utrzymujemy kontakt z tamtejszymi przyjaciółmi. 

Warto również wspomnieć, że mieliśmy również okazję pojechać zobaczyć i uczcić grobowiec śp. Jego Wysokości Susugi Malietoa Tanumafili II, byłego władcy Samoa, który jako pierwsza rządząca głowa państwa na świecie został Bahaitą. 

Grobowiec śp. Jego Wysokości Susugi Malietoa Tanumafili II, byłego władcy Samoa

100 tala – waluta na Wyspie Samoa, z wizerunkiem Jego Wysokości Susugi Malietoa Tanumafili II, byłego władcy Samoa

Mamy nadzieję, że uda nam się kiedyś powrócić do tego pięknego miejsca i jeszcze raz zanurzyć się w energii duchowej Domu Modlitwy i zieleni jego ogrodów.