W dzisiejszej duchowej podróży wędrujemy do Samoa, jednej z wysp Pacyfiku, gdzie w stolicy tego kraju - mieście Apia znajduje się kolejny Dom Modlitwy.
Świątynia macierzysta wysp Pacyfiku w Samoa – podobnie do Świątyń w Ugandzie, Panamie i Australii – jest położona na wysokiej elewacji w pobliżu najbardziej zaludnionego miejsca tego kraju. Teren w Tiapapata na Wyspie Upolu góruje nad miastem Apia oddalonym o około 14.5 kilometra i położonym na wybrzeżu. Posiadłość Świątyni składa się z blisko dziewięciu hektarów i znajduje się na wysokości około sześciuset metrów nad poziomem morza.
Kamień węgielny tejże Świątyni został położony 27 stycznia 1979 roku przez Rękę Sprawy Bożej Rúhíyyih Rabbani, reprezentującą Powszechny Dom Sprawiedliwości, jak również przez Jego Wysokość Susuga Malietoa Tanumafili II, władcę Samoa, który jako pierwsza rządząca głowa państwa na świecie został Bahaitą. Zarówno Rúhíyyih Rabbani, jak i Jego Wysokość Susuga Malietoa uczestniczyli również w poświęceniu Domu Modlitwy 1 września 1984 roku.
Architekt Hossein Amanat — Kanadyjczyk Irańskiego pochodzenia, który w późniejszym czasie zaprojektował wiele z budynków w Światowym Centrum Wiary Baha’i w Hajfie w Izraelu — wykorzystał formę dachu tradycyjnego samoańskiego domu, zwanego „fale”, jak również otwarty plan samego „fale” w formułowaniu projektu Świątyni. Biała, wyłożona mozaiką z kopuła spoczywa na szczycie dziewięciu par przypór pokrytych importowanym australijskim granitem w delikatnych odcieniach czerwieni.
Poprzez użycie nowoczesnych technologii konstrukcyjnych, dziewięć żeber kopuły wykonanych z lustrzenego szkła, pełne wdzięku łukowate okna, oraz szeroki obszar przeszklenia nad każdym portalem pozornie przyciąga światło przez samą strukturę i zapewnia opalizujący efekt, gdy budynek jest oświetlony w nocy. Powłoka kopuły i struktura wewnętrzna są wykonane z białego, zbrojonego betonu, o miękkiej teksturze i zaakcentowane rodzimą stolarką z drewna ifilele. Podłoga jest wykonana z ciepło-czerwonych kamiennych płytek. Budynek spoczywa na podwyższonej podstawie i mierzy trzydzieści jeden metrów od piwnicy do szczytu kopuły.
Główna sala mieści pięćset osób; wspornikowa antresola, która otacza salę główną po obwodzie, zapewnia dodatkowe siedzenia dla dwustu osób, łącznie z chórem. Na wierzchołku kopuły żebra zbiegają się, tworząc wzór ze światła, w środku którego znajduje się symbol Największego Imienia. Cytaty z pism Bahá'u'lláha są wyryte nad drzwiami i na ozdobnych drewnianych panelach wewnątrz Domu Modlitwy.
Materiały budowlane zostały sprowadzone z wielu części Pacyfiku: cement i stal z Japonii i Nowej Zelandii; granit z Australii; biały agregat z maleńkiej wyspy Niue; i biały piasek z Nowej Zelandii.
Na terenie świątyni znajdują się rozległe ogrody z ponad sześćdziesięcioma gatunkami rodzimych roślin i drzew; centrum dla odwiedzających na otwartym planie z dużą salą na spotkania, księgarnią i biurem przewodników świątynnych; rezydencja dozorcy; i Centrum Narodowe. Poza regularnym cotygodniowym programem modlitewnym z udziałem wybitnego samoańskiego chóru, w Domu Modlitwy odbywają się każdego roku specjalne uroczystości z takich okazji, jak Dzień Narodów Zjednoczonych i Międzynarodowy Dzień Kobiet.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz