Pisma Bahá'u'lláha

Tak, jak Biblia dla żydów, Ewangelia dla chrześcijan czy Qur’án dla muzułmanów, zebrane pisma Bahá'u'lláha są uważane przez bahaitów za Słowo Boże i stanowią podstawę wiary bahai.

Ilość pism pochodzących z ręki Bahá'u'lláha znacznie przekracza objawienia poprzednich Bożych Posłańców. Sam Bahá'u'lláh oszacował, że Jego zebrane dzieła wyniosłyby ponad 100 tomów, gdyby wszystkie zostały oprawione w serię książek. Pisma cechuje wielka różnorodność stylu. Bahá'u'lláh pisał w językach arabskim i perskim, wykazując absolutne opanowanie obu. Niektóre dzieła przemawiają głosem Boga, wzniosłą i piękną prozą. Inne są bezpośrednimi wypowiedziami o moralności i etyce. Jeszcze inne są dziełami mistycznymi. Wiele z nich to listy do indywidualnych osób, znane jako tablice. Wielu z nich do dzisiaj nie przetłumaczono. Jednakże Jego główne pisma przetłumaczono na większość głównych języków świata – a wybór Jego pism przetłumaczono na ponad 800 języków. Serce etycznych nauk Bahá'u'lláha jest zawarte w malej książeczce zatytułowanej Słowa Ukryte, kompilacji aforyzmów powstających od najwcześniejszych dni Jego misji. Opisuje On je jako kwintesencję duchowego przewodnictwa zawartego w kolejnych objawieniach Bożych.

Zasadniczym przedstawieniem doktrynalnego przesłania Bahá'u'lláha jest księga zatytułowana Kitáb-i-Íqán (Księga Pewności). Wykładając całą panoramę boskiego celu Kitáb-i-Íqán zajmuje się wielkimi pytaniami, które zawsze znajdowały się w sercu życia religijnego: Bóg, natura ludzkości, cel życia i funkcja Objawienia.

Wśród najlepiej znanych mistycznych pism Bahá'u'lláha jest „Siedem dolin”. To mistyczne dzieło w poetyckim języku idzie śladem podróży duszy to zjednoczenia się ze swoim Stwórcą.

Najważniejsza wśród pism Bahá'u'lláha jest Kitáb-i-Aqdas (Najświętsza Księga). Objawiona w najbardziej ponurych dniach Jego więzienia w `Akce, jest ona „Księgą Matką” objawienia bahaickiego, główną skarbnicą praw i instytucji, które zaprojektował Bahá'u'lláh dla Porządku Światowego, który obmyślił.

Proces tłumaczenia świętych pism trwa. Standard dla pracy tłumaczeniowej na język angielski ustanowił Shoghi Effendi, który stał na czele wiary bahai w latach 1921-1957. Wykształcenie odebrał na uniwersytecie w Oxfordzie i jego tłumaczenia nie tylko odzwierciedlają znakomitą znajomość języka angielskiego, lecz są także autorytatywną ekspozycję znaczenia tekstów.

Podejmując wyzwanie odnalezienia angielskiego stylu, który wiernie przekazałby wzniosły i emocjonalny charakter języków perskiego i arabskiego używanych przez Bahá'u'lláha, Shoghi Effendi wybrał formę języka angielskiego przypominającą Wersję Biblii króla Jamesa. Zgodnie z tym stylem postanowił również używać męskiego zaimka odnoszącego się do Boga – chociaż nauki Bahá'u'lláh wyjaśniają, że ze Stwórcą nie należy łączyć żadnej płci. Shoghi Effendi szeroko stosował znaki diaktryczne jako przewodnika po wymowie nazw perskich i arabskich, co praktykowane jest to dzisiaj przez całą wspólnotę bahaicką.

W rezultacie powstał styl będący pomostem między nowoczesnym językiem angielskim a stylem, w którym Bahá'u'lláh pisał w językach perskim i arabskim. Zgodnie z tym tłumaczenia Shoghi Effendi’ego, a nie oryginały arabskie czy perskie, są stosowane jako podstawa tłumaczeń na zachodnie języki.