Mapa Wygnania Bahá'u'lláha

Kalendarz i Ważne Daty

• 1 Bahá – Wspaniałość - 21 marca – 8 kwietnia
  
• Święto Naw-Rúz – bahaicki Nowy Rok 21 marca
  
• 2 Jalál – Chwała  – 9 kwietnia – 27 kwietnia
  
• 3 Jamál – Piękno, 28 kwietnia - 16 maja
• w miesiącach Jalál i Jamál od 21 kwietnia do 2 maja przypada Festiwal Ridvan z deklaracją Bahá'u'lláha
• 4 ‘Azamát – Wielkość – 17 maja – 4 czerwca
  
• Rocznica deklaracji Bába, 23 maja
  
• Rocznica śmierci Bahá'u'lláha, 29 maja
  
• 5 Núr –Światło - 5 czerwca – 23 czerwca
  
• 6 Rahmat – Miłosierdzie – 24 czerwca – 12 lipca
  
• Rocznica męczeństwa Bába, 9 lipca
  
• 7 Kalimát – Słowa – 13 lipca – 31 lipca
  
• 8 Kamál – Doskonałość – 1 sierpnia – 19 sierpnia
  
• 9 Asmá’ – Imiona – 20 sierpnia – 7 września
  
• 10 ‘Izzat – Moc – 8 września – 26 września
  
• 11 Mashiyyat – Wola – 27 września – 15 października
  
• 12 ‘Ilm – Wiedza – 16 października – 3 listopada
  
• Rocznica urodziny Bába, 20 października
  
• 13 Qudrat – Potęga – 4 listopada – 22 listopada
  
• Rocznica urodzin Bahá'u'lláha, 12 listopada
  
• 14 Qawl – Mowa – 23 listopada – 11 grudnia
  
• Dzień Przymierza, 26 listopada
  
• Rocznica śmierci `Abdu’l-Bahy, 28 listopada
  
• 15 Masá’il  – Pytania – 12 grudnia – 30 grudnia
  
• 16 Sharaf – Cześć – 31 grudnia – 18 stycznia
  
• 17 Sultán – Panowanie – 19 stycznia – 6 lutego
  
• 18 Mulk – Władza – 7 lutego – 25 lutego
  
• Ayyam-i-Há czyli dni międzykalendarzowe – 26 lutego – 1 marca
  
• 19 ‘Alá – Wzniosłość – 2 marca – 20 marca
  
• Post, 2 marca – 20 marca

Nowy kalendarz

Każda nowa religia wprowadzała własny kalendarz i wiara bahai nie jest pod tym względem wyjątkiem. Bahaicki rok kalendarzowy  zaczyna się 21 marca wraz z wiosennym zrównaniem dnia z nocą i dzieli rok na 19 miesięcy po 19 dni. W roku bahaickim jest dziewięć świąt, podczas których bahaici nie pracują, aby upamiętniać różne wydarzenia w historii wiary, takie, jak urodziny Bahá'u'lláha i męczeństwo Bába. Zapowiedź Objawienia Bahá'u'lláha jest obchodzona podczas dwunastodniowego festiwalu znanego jako Ridvan pod koniec kwietnia i na początku maja. Przy podziale roku na 19 miesięcy potrzebne są cztery dni międzykalendarzowe. Te dni przypadają na koniec lutego i są świętowane jako okres obdarowywania się nawzajem prezentami znany jako Ayyám-i-Há.

Proces objawienia

Jak zapisywano słowa Bahá'u'lláha?

     Wyjątkową cechą Objawienia Bahá'u'lláha jest autentyczność Jego objawionego Słowa. Inaczej niż, na przykład, nauki Chrystusa czy Buddhy, które zostały zapisane wiele lat po tym, kiedy zostały wypowiedziane, słowa Bahá'u'lláha zostały zapisane i poświadczone w czasie, kiedy były objawiane.

     Proces objawienia – jak bahaici nazywają czynność wypowiadania Słowa Bożego – jest opisany w wielu historycznych dokumentach. Jeden z obserwatorów zapisał:

     „Mírzá Áqá Jan (osobisty sekretarz Bahá'u'lláha) miał wielki kałamarz rozmiaru małej miski. Miał również pod ręką dziesięć do dwunastu piór i duże arkusze papieru w ryzach. W tamtych dniach wszystkie listy, które przybywały do Bahá'u'lláha, otrzymywał Mírzá Áqá Jan. Przynosił je Bahá'u'lláhowi i, gdy otrzymał pozwolenie, odczytywał je. Potem Bahá'u'lláh nakazywał mu wziąć pióro i zapisać Tablicę, którą objawiał w odpowiedzi...

     „Taka była szybkość, z jaką pisał objawione Słowo, że atrament ledwo zdążył wyschnąć na pierwszym słowie, kiedy cała strona była skończona. Wyglądała tak, jak gdyby ktoś zanurzył lok włosów w atramencie i odbił na całej stronie.” Po każdym okresie Objawienia, oryginalny manuskrypt był przepisywany, a Bahá'u'lláh Sam nadzorował i aprobował ostateczną wersję.”   

 

Spotkanie angielskiego naukowca z Bahá'u'lláhem

W 1890 roku znany orientalista z Cambridge, Edward G. Browne, spotkał Bahá'u'lláha; był jedynym człowiekiem z Zachodu, który się z Nim spotkał i pozostawił relację z tego doświadczenia. Browne, który odwiedził Bahá'u'lláha w Jego rezydencji w pobliżu Akki, tak relacjonuje to spotkanie:

Twarzy tego, na którego patrzyłem, nigdy nie zdołam zapomnieć, choć nie mogę jej opisać. Te przenikliwe oczy zdawały się czytać w głębi duszy; potęga i autorytet malowały się na wysokim czole... Zbytecznym było pytać, w czyjej obecności stałem, kiedy skłoniłem się przed tym, który jest przedmiotem miłości, jakiej królowie mogliby pozazdrościć i cesarze daremnie pożądać! 

Łagodny, pełen godności głos polecił mi usiąść, po czy ciągnął: „Chwała niech będzie Bogu, że tu dotarłeś! ... Przybyłeś, aby zobaczyć więźnia i wygnańca. ... Pragniemy jedynie dobra świata i szczęścia narodów, a przecież uważają Nas za podżegacza do walki i buntu zasługującego na niewolę i wygnanie. ... Te walki i rozlew krwi, ta niezgoda muszą ustąpić, a wszyscy ludzie muszą stać się jak jedno plemię i jedna rodzina... Niech człowiek nie chlubi się tym, że kocha swój kraj; niech raczej chlubi się tym, że kocha swoich bliźnich.”  

Święto Dziewiętnastego Dnia

Połączenie modlitwy, braterstwa i demokracji 

Główną uroczystością życia wspólnoty bahaickiej jest Święto Dziewiętnastego Dnia. Obchodzone co 19 dni jest nabożeństwem i regularnym zgromadzeniem wspólnoty.

Święto Dziewiętnastego Dnia jest otwarte dla dorosłych i dzieci, pielęgnuje i podtrzymuje jedność lokalnej wspólnoty bahaickiej. Jego program jest dostosowany wprawdzie do dużej różnorodności potrzeb kulturalnych i społecznych, jednak Święto zawsze zawiera trzy elementy: część duchową, konsultację dotyczącą spraw administracyjnych i część towarzyską. Święto, jako takie, łączy modlitwę, rządzenie od podstaw i towarzyską rozrywkę.

Może się wydawać, że użycie słowa „święto” implikuje podanie dużego poczęstunku, ale to nie jest wymagane. Jedzenie i napoje zwykle są podawane, jednak samo określenie ma sugerować, że wspólnota cieszy się „duchową ucztą”, jaką jest modlitwa, przebywanie ze sobą i jedność. Bahá'u'lláh podkreślał znaczenie zbierania się co dziewiętnaście dni, na początku każdego miesiąca bahaickiego, „aby związać wasze serca”, nawet, jeśli poczęstunkiem jest tylko woda.

Podczas części modlitewnej odczytywane są na głos wybrane fragmenty z pism bahaickich. Następuje ogólna dyskusja, dająca każdemu uczestnikowi prawo głosu w sprawach wspólnoty i sprawiająca, że Święto jest „areną demokracji u samych podstaw społeczeństwa.” Święto kończy się częścią towarzyską. 

 

Wśród zasad podkreślanych przez Bahá’u’lláha znajdują się:

• jedność ludzkości
  
• równość kobiet i mężczyzn
  
• wyeliminowanie uprzedzeń
  
• zniesienie skrajności bogactwa i ubóstwa
  
• niezależne badanie prawdy
  
• powszechna edukacja
  
• tolerancja religijna
  
• zgodność nauki i religii
  
• światowa wspólnota narodów
  
• powszechny język pomocniczy
  

Początek Wyzwolenia Kobiet - Táhirih

Bohaterką jednego z najbardziej poruszających epizodów w historii bahaickiej była wielka perska poetka Ţáhirih, która była wczesną promotorką praw kobiet i wolała poświęcić swoje życie niż odstąpić od swoich poglądów. Urodziła się jako Fatimih Brarghani w znaczącej rodzinie duchownego w 1814 roku. Jak na swój czas i miejsce pochodzenia Ţáhirih była wyjątkową kobietą, która osiągnęła wysoki poziom wykształcenia i zdobyła znaczną sławę dzięki swojej wiedzy i twórczości poetyckiej. Kiedy dowiedziała się o wierze bábitów w 1844 roku, została jedną z jej najwcześniejszych wyznawczyń i nieustępliwych obrończyń.

Wprawdzie wielu ludzi na zachodzie wierzy, że nowoczesny ruch na rzecz praw kobiet zaczął się w USA tego samego roku, myślący historycy znaczy „Czysta”, miejsce wśród najwcześniejszych sufrażystek. nieustra- szona i otwarta, nie pozwoliła, aby dyktat jej społeczeństwa powstrzymał „...nie można zatrzymać emancypacji kobiet...” ją od realizowania własnego potencjału. Swoim postępowaniem otwarcie proklamowała równość kobiet i mężczyzn, pewnego razu publiczne zrzucając woal. Jej życie i przykład stały się prawdziwym natchnieniem dla kobiet i mężczyzn na świecie.     

Zapłaciła straszną cenę za swój odważny czyn. na pewien czas uwięził ją mąż, który sprzeciwiał się jej wierze, a kiedy uciekła, zmusił ją do porzucenia własnych dzieci, by ich nigdy więcej nie zobaczyła. niewiele lat później została ponownie uwięziona, tym razem przez urzędników rządowych, którzy byli zaniepokojeni tym, że zdobywała ludzi przyjmujących wiarę Bába, którą postrzegali jako herezję w stosunku do islamu. Kiedy zbliżyli się do niej żołnierze wysłani, aby ją udusić, w ostatnich słowach przedstawiła poruszająca wizję przyszłości: „Możecie zabić mnie, kiedy chcecie, ale nie możecie zatrzymać emancypacji kobiet.” 

 

Nauki Bahá'u'lláha

nigdy nie było futurysty, prognostyka ani proroka, którego wizja tak dokładnie przewidziałaby decydujące cechy kra- jobrazu rozpościerającego się przed ludzkością – lub którego nauki społeczne tak całkowicie odpowiadałyby naszym czasom. Jedną z nadzwyczajnych cech pism Bahá’u’lláha jest stopień dokładności, z jakim zidentyfikował kwestie i zmiany, które najbardziej zajmowały ludzkość w XX i wczesnym XXI wieku. Założyciel Wiary Bahá’í proroczo i dogłębnie odniósł się do kwestii od równości kobiet i mężczyzn po sprawiedliwość rasową, od eksplozji wiedzy naukowej i informacji po dynamiczne procesy, które zmieniły naszą planetę w globalną wioskę, po sprawy najważniejsze dla naszego nowoczesnego świata. Wizja odnowy autorstwa

Bahá’u’lláha odnosi się do wszystkich aspektów życia, od osobistej moralności po gospodarkę i rządzenie, od rozwoju społeczności po praktykę religijną. Centralnym tematem społecznych nauk Bahá’u’lláha jest ten, że ludzkość jest jedną rasą  i nadszedł dzień jej zjednoczenia w globalne społeczeństwo. Pisma bahaickie stwierdzają, że uznanie naszej zasadniczej jedności daje początek licznym postępowym zasadom i ideałom społecznym, które bahaici starają się szerzyć wszędzie na świecie.